Gudrun Himmler:Η πριγκίπισσα των Ναζί.

Λίγα χιλιόμετρα μακριά απο το Μόναχο,η αυτοκινητοπομπή σταματάει φτάνει στην είσοδο ενος στρατοπέδου.Απο τα αυτοκίνητα τους βγαίνουν επίλεκτα μέλη των SS, ανάμεσα τους και ενας λεπτός ,οχι γεροδεμένος σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέλη των SS άντρας. Είναι ο Heinrich Himmler,ένας απο τους υψηλά υφιστάμενους του ναζιστικού κόμματος,υπεύθυνος για την δημιουργία των SS και ενας απο τους βασικούς,αν οχι ο ιθύνων νους, πισω απο το Ολοκαύτωμα. Eκείνη την ημέρα ,o Himmler επισκέπτεται το Dachau, το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης το οποίο κατασκεύασαν οι Ναζί την επομένη της ανόδου του Hitler στην εξουσία. Το Dachau τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του «φιλοξενούσε» πολιτικούς κρατούμενους αλλά συντομα θα στέλνονταν και Εβραίοι. Εξαιρετικά ικανός στα λογιστικα και στην οργάνωση ο Himmler θα επιθεωρήσει το Dachau.Δεν ήταν όμως μόνος του.Διπλα του ειναι ενα μικρο ξανθό κοριτσι,το οποίο φαίνεται να απολαμβάνει την προσοχή του πατέρα του και των υπολοίπων SS.Είναι η κόρη του Heinrich Himmler,η Gudrun Himmler.

H Gudrun Himmler ηταν η κόρη του Heinrich Himmler απο τον γάμο του με την Margaret Boden,γεννήθηκε το 1929. Η σχέση των γονέων της γρήγορα αρχισε να χειροτερεύει,με τον Himmler να αποκτά μια ερωμένη το 1939. Ωστόσο ο Himmler θα εχει εξαιρετικη αδυναμία στην κόρη του, με την οποια θα ταξιδεύει συχνά και θα τον συνοδεύει σε αμέτρητες συναντήσεις με τον Hitler. Παρόλο το φορτωμένο «προγραμμα» του ,ο Himmler πάντα βρισκόταν στις σχολικες παραστάσεις της κόρης του, την «puppi» (κούκλα) οπως την αποκαλούσε. Για την Gudrun όπως θα πει αργότερα ,ηταν τα καλύτερα της χρόνια (οχι πάντως για ολη την υπόλοιπη υφήλιο).

Ηδη απο το 1944,ο Himmler γνώριζε οτι το τέλος του Ραϊχ ήταν κοντά. Το 1945 προσπάθησε χωρίς την γνώση του Hitler να έρθει σε μια μυστικη συννενόηση με τους συμμάχους για την παράδοση της Γερμανίας αλλά δεν τα κατάφερε.Συνελήφθη και αυτοκτόνησε σπάζοντας μια φυάλη υδροκυανίου στο στόμα του. Η Gudrun και η Margaret θα συλληφθούν και θα κληθούν στην δίκη της Νυρεμβέργης ως πιθανοί μάρτυρες. Αργότερα η Gudrun και η Margaret θα μετακομίσουν στο Bethel οπου η Gudrun θα μάθει την τέχνη της βιβλιοδεσίας. Αργότερα θα δουλέψει ως γραμματέας,εργαζόμενη μάλιστα στις μυστικές υπηρεσίες της Δυτικής Γερμανίας.

Ενω αρκετά άλλα παιδιά των Ναζί προσπάθησαν να αποστασιοποιηθούν απο το εγκληματικό παρελθον των γονέων τους, αυτή δεν ήταν η περίπτωση με την Gudrun.H Gudrun έπαθε νευρικο κλονισμό όταν έμαθε οτι ο πατέρας της αυτοκτόνησε,επιλέγοντας «τον δρόμο του δειλού». Για όλη της την ζωή,ισχυριζόταν οτι δολοφονήθηκε απο τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ενώ ήταν ένθερμη αρνητής του Ολοκαυτώματος.Η Gudrun ομως δεν θα μείνει μονο σε αυτά.

Η λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου σήμαινε την αναζήτηση και τιμωρία όλων των ναζιστών και συνεργατών τους στις χώρες της Ευρώπης (εκτος απο την Ελλαδα αλλά αυτο έιναι άλλη συζήτηση).Οι περισσότεροι ναζί προσπάθησαν είτε να διαφύγουν σε χώρες της νοτίου Αμερικής είτε να αλλάξουν όνομα και να παραμείνουν στην Γερμανία. Για καλή τους τύχη,η έναρξη του ψυχρού πολέμου μετέφερε το ενδιαφέρον των συμμάχων απο την αναζήτηση των Ναζί ,στον «κομμουνιστικό κίνδυνο».

To 1951 δημιουrγήθηκε η οργάνωση «Stille Hilfe» (Σιωπηλή βοήθεια) η οποία επιδίωκε την υπεράσπιση των κατηγορουμένων ναζιστών και την βοήθεια βετεράνων του Β’ παγκοσμίου.Πρόεδρος αυτης της οργανωσης ήταν η Helen Elisabeth von Isenburg,μια αριστοκράτισα με εξαιρετικές διασυνδέσεις στην καθολική εκκλησία. Η Stille Hilfe διοργάνωσε καμπανιες κατά της θανατικής ποινής και ανέλαβε την υπεράσπιση των ναζιστών στις δίκες που ακολούθησαν. Βασική υπερασπιστική γραμμή των ναζιστών ήταν οτι είτε δεν γνώριζαν για τα εγκλήματα είτε απλα ακολουθούσαν τις εντολές του Hitler.Η Helen Elisabeth von Isenburg λόγω των πράξεων της πήρε το προσωνύμιο «μητέρα των Landbergers» οπου Landsberg ηταν η φυλακή που ήταν κλεισμένοι οι ναζί. Το 1950 μάλιστα έστειλε μια επιστολή στον Πάπα Πιο τον 12ο να βοηθήσει τα θύματα (τους ναζιστές)με τον Πάπα να απαντα «Θα γινει οτι είναι δυνατό απο την Ρώμη για να σωθούν οι ζωές των Landsbergers».

Αν και η Helen Elisabeth von Isenburg ήταν πρόεδρος της Stille Hilfe ,η Gudrun Himmler ήταν το πιο διάσημο μέλος της. Η πριγκίπισσα των Ναζί έχαιρε εξαιρετικού σεβασμού απο τους βετεράνους των SS,με την ίδια σε συγκεντρώσεις να «επιθεωρεί» τους παρεβρισκόμενους ρωτώντας τους σε ποιο σωμα και που υπηρέτησαν. Η ίδια ειναι σίγουρο οτι βοήθησε ναζί να ξεφύγουν στην Νότιο Αμερική και συγκεκριμένα τον Klaus Barbie τον χασάπη της Λυόν. O Klaus Barbie το 1947 στρατολογήθηκε ως πράκτορας απο την Counter Intelligence Corps των ΗΠΑ παρόλο που η Γαλλική κυβέρνηση ειχε εκδώσει ένταλμα για την σύλληψη του.Ο Barbie διεφυγε στην Βολιβία,μέσω της βοήθειας του Βατικανού και της Gudrun και έμεινε εκει για 30 χρόνια. Μάλιστα απο το 1965 είχε στρατολογηθεί απο τις δυτικογερμανικες μυστικές υπηρεσίες.

Στα τέλη της δεκαετίας του 60 παντρεύεται τον Wulf Dieter Burwitz μέλος του NDP (Εθνικό δημοκρατικό κόμμα Γερμανίας) το οποίο δημιουργήθηκε το 1964 απο την ένωση διαφόρων ακροδεξιών ομάδων που υπήρχαν στην δυτική Γερμανία.Το NDP συνεχιζει να υπάρχει μεχρι σήμερα.
Μέχρι πολύ πρόσφατα η Gudrun μεσω της οργάνωσης της αναλάμβανε την προστασία ναζιστών όπως στην περίπτωση του Samuel Kunz που το 2010 πέρασε απο δίκη για την συμμετοχή του στην εκτέλεση 437.000 Εβραίων στο στρατόπεδο Belzec στην Πολωνία.Επισκεπτόταν μεχρι το 2002 τον Αnton Malloth,ένα φρουρο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Τσεχοσλοβακία ο οποιος έμενε σε ενα οίκο ευγηρίας με έξοδα του Stille Hilfe,φέρνοντας του φρούτα και σοκολατάκια.

Γνώριζε ωστόσο οτι για να επιβιώσει η ναζιστική ιδεολογία θα έπρεπε να μπορεί να προσεγγίσει την νεά γενιά.Το 1952 θα παίξει καθοριστικο ρόλο στην δημιουργία της Wiking Jugend στα πρότυπα της ναζιστικής νεολαίας Hitlerjugend.Είναι επίσης σίγουρο οτι μεσω της Stille Hilfe, Gudrun χρηματοδοτούσε νεοναζιστικές ομάδες καθολη την διάρκεια της ζωής της ενω ηταν κεντρικό πρόσωπο σε πολλές νεοναζιστικες ομιλίες. Ήταν βασικός μέλος σε νεοναζιστικες γυναικείες ομάδες οι οποιες δραστηριοποιούνταν σε νηπιαγωγεία επιδιώκωντας να στρατολογήσουν νέα μέλη.

Το 2018 η Gudrun θα πεθάνει στο σπίτι της κοντα στο Μόναχο, πιστή μεχρι τέλους στα ιδανικά του πατέρα της Heinrich Himmler.Η Πριγκίπισσα των Ναζί ισχυριζόταν οτι θα συνέγραφε κάποια στιγμή ενα βιβλίο με το οποιο θα έλεγε την «αλήθεια» για τον πατέρα της,πράγμα το οποιο δεν έκανε ποτέ.Μέχρι τέλους κρατούσε μαζί της την καρφιτσα που της ειχε χαρίσει ο Heinrich Himmler.